قابلمه بازی عباس

این عباس جون قصه ما عاشق قابلمه و ظرف و ظروفه جوری که صبح که از خواب پا میشه دست و

صورت نشسته مستقیم میره سراغ کابینتا دراشونو باز میکنه و مشغول بازی بازی میشه اینقد این

کار براش دلچسب و هبجان آوره که گاهی ساعت ها مشغول بازی میشه بدون اینکه صداش درآد...

آخ که تو مهمونیا هم اولین جایی رو که پیدا می کنه آشپزخونه هست و تا یه ظرفی میبینه شروع میکنه

به بازی کردن از جمله سرگرمیاش اینکه قابلمه ها رو توی همدیگه کنه ، سر هر کدومو پیدا کنه بزاره

روش یا اینکه ادای مامان جونشو درآره پارچه برداره و قابلمه رو باهاش جا به جا کنه ... خخخ قابلمه داغه

میخواد برنجشو آبکش کنه... یا اینکه شیشه شیرشو خالی میکنه تو ظرفا ... کلا هر چی دم دستش باشه

میندازه تو قابلمه هاش گاهی وقتا تو مهمونیا از این کاراش خجالت میکشم و مجبور میشم با تبلت که

کلیپای مربوط به دوربانگیشو براش ریختم سرگرمش کنم تا خرابکاری نکنه ... آخه یکی نیست به این

ووروجک بگه اینجا که خونه خودمون نیست که هر کاری دوس داری بکنی ...

چند جا که رفتم بخاطر این کار عباس بلا منو خیلی سرزنش کردن و اصول تربیتیمو زیر سوال بردن و

اینجا بود که مامان جون عباس تصمیم میگیره دست به تحقیق و تفحص بزنه که یه وقت نکنه عباس قصه ما

در تربیتش خلل وارد شه و بعد از کلی پرس و جو و تحقیق در اینترنت و نظر روانشناسا مامانی تصمیم

خودشو ابن بار با قاطعیت بیشتری گرفت .... 

اینم از نتیجه تحقیقاتم ...

کودکان بین یک تا دو سال علاقه زیادی به وسایل آشپزخونه به خصوص ظرف و ظروف دارن و باید

آزادانه بزاریم با اونا بازی کنن چون با بازی کردن خیلی چیزا رو در پیرامونشون کشف میکنن مثلا

بزرگی یا کوچیکی ظرفا ، صدایی که ظرفا دارنن براشون جالبه و این کار باعث خلاقیت بچه ها میشه و

اینکه فقط باید مراقب باشیم وسایل خطرناک رو از دسترسشون دور نگه داریم مثل چاقو یا قیچی آشپزخونه و

... و اگرم اینا رو برداشتن و برای داشتنشون سماجت به خرج دادن باید جایگزین اونا نمونه پلاستیکی رو در

اختیارشون قرار بدیم 

در کل تجربه و روش من اینه که همیشه چیزی رو که میخوام از عباس بگیرم یه چیز دیگه رو جایگزینش

میکنم و اینجوریه که عباس هیچ وقت بخاطر از دست دادن چیزی گریه نمیکنه چون مطمعنه یه چیز دیگه

گیرش میاد به جای اون....